Dzięki Markowi Walickiemu, byłemu szefowi sekcji polskiej Głosu Ameryki i zastępcy Tadeusza Lipienia w latach 1982-1993, Muzeum Radia Zimnej Wojny – Polska może udostępnić fotografię legitymacji Zofii Korbońskiej wydanej jej po przejściu na emeryturę. Głos Ameryki był w tym czasie jednym z biur Agencji Informacyjnej Stanów Zjednoczonych (United States Information Agency – USIA).

Zofia Korbońska była uczestniczką antyhitlerowskiego ruchu oporu w Polsce w czasie drugiej wojny światowej. Po wojnie w ucieczce przed sowieckim komunizmem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca polityczny i przez wiele lat pracowała w sekcji polskiej Głosu Ameryki (Voice of America – VOA).

Urodzona w Warszawie w 1912 roku, Korbońska (z domu Ristau) była członkinią Armii Krajowej walczącej z hitlerowskim okupantem. Na co dzień ryzykowała życiem pod okupacją niemiecką pisząc i kodując tajne depesze radiowe do polskiego rządu na uchodźstwie w Londynie. Wiele jej depesz, które dotarły do ​​wolnego świata, zostało nadanych z powrotem do okupowanej Europy przez BBC (również przez radiostację Świt). Zawierały one informacje o mordowaniu polskiej inteligencji przez Gestapo, eksterminacji polskich Żydów, i eksperymentach medycznych na więźniarkach obozów koncentracyjnych.

Oprócz tajnej pracy radiowej, Korbońska była także partnerem w pracy swojego męża Stefana Korbońskiego, szefa Kierownictwa Walki Cywilnej i Delegata Rządu RP na Kraj. (W 1980 r. Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Jad Waszem przyznał mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata za ratowanie Żydów).

Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej Korbońscy zostali aresztowani w Polsce przez sowiecką tajną policję NKWD i zwolnieni po kilku długotrwałych przesłuchaniach. Obawiając się kolejnego aresztowania, w 1947 roku uciekli do Szwecji, ukrywając się na statku przewożącym węgiel.

Po uzyskaniu azylu w Stanach Zjednoczonych, Zofia Korbońska została zatrudniona przez Głos Ameryki w 1948 roku z rekomendacji byłego ambasadora USA w Polsce Arthura Bliss Lane’a. Korbońska pracowała najpierw w Nowym Jorku, a później w Waszyngtonie, używając pseudonimu Zofia Orłowska, aby ochronić swoją rodzinę i przyjaciół w Polsce przed represjami. Nawet po przejściu na emeryturę po ponad trzydziestu latach pracy, nadal pisała i nagrywała audycje dla rozgłośni w latach 80.

W 2006 roku Zofia Korbońska otrzymała tytuł honorowego obywatela miasta stołecznego Warszawy. Prezydent RP Lech Kaczyński przyznał jej jedną z najbardziej prestiżowych odznaczeń cywilnych w Polsce, Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski. Zofia Korbońska zmarła w Waszyngtonie 16 sierpnia 2010 roku.

W przemówieniu na jej pogrzebie, Dr Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta Jimmy’ego Cartera ds. bezpieczeństwa narodowego, stwierdził: „Zofia Korbońska – bohatersko odważna w walce, rozważna na politycznej emigracji – była przykładem na czym polega oddana i udana służba w wielkiej sprawie. ”